Ik hou van poesjes! Ik heb er zelf twee, want de andere twee zijn hemelen. Eentje werd aangereden, de andere had zichzelf teruggetrokken onder een stuik bij de overburen. Kanker. We hebben ze begraven, bij alle andere katten die wij hebben gehad.
De twee die het nog wél doen geven ons heel veel liefde en plezier. Ze zijn gewend aan de Draken, en ze zitten vaker buiten in het bos dan binnen op schoot. En als ze al binnen zijn is het omdat ze het te koud vinden om buiten te spelen.
Hun speeltje, levende muizen, nemen ze dan wel mee naar binnen.
Laatst hadden ze zelfs een hele duif door het kattenluik weten te wringen. De vogel leefde nog. Niet lang meer, want voor de ogen van de kinderen trokken ze professioneel de kop van de romp.
Hahaha! Malle poesjes! Spelende poesjes zijn echt zó grappig!
Maar het kan, uiteraard, nog altijd veel gekker.
Kijk maar:
